ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ
ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ

ΕΠ' ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ

ΤΟY ΕΤΗΣΙΟY ΕΡΑΝΟY ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ (2002)



Ἄν θέλουμε νά δώσουμε μιά σωστή ἀπάντηση στό ἐρώτημα " Τί εἶναι ἡ Ἐκκλησία ; ", θά λέγαμε τήν μία καί μοναδική λέξη, ΑΓΑΠΗ. Κοινωνία ἀγάπης εἶναι ἡ Ἐκκλησία. Αὐτός εἶναι ὁ τιμητικός τίτλος της. Καί δέν θά μποροῦσε νά ἦταν διαφορετικά ἀφοῦ ἡ Κεφαλή τοῦ Σώματος τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ὁ Ἴδιος ὁ Χριστός, " ὁ ἐν σπηλαίῳ γεννηθείς καί ἐν φάτνῃ ἀνακλιθείς ", ὁ Σταυρωθείς καί ὁ Ἀναστάς Κύριος.

Ἐκεῖνος, ὁ Ὁποῖος ἀπό ἄπειρη ἀγάπη γιά μᾶς ἔγινε ἄνθρωπος, νήπιον ταπεινόν, ὁρατός στά μάτια τῶν ἀνθρώπων. Μᾶς τό βεβαιώνει καί μᾶς τό λέγει ρητῶς, ὅτι εἶναι ἔργον τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, ἡ θεία Του ἐνανθρώπηση. " Οὕτως ἠγάπησεν ὁ Θεός τόν κόσμον ὥστε τόν Υἱόν αὐτοῦ τόν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτόν μή ἀπόλυται, ἀλλ' ἔχῃ ζωήν αἰώνιον ". Ὁ Θεός ὁ ἄναρχος, ὁ αἰώνιος, ὁ ἰσχυρός, ὁ παντοκράτωρ γιά νά μᾶς ἀνυψώσει καί νά μᾶς σώσει ἀπό τήν ἁμαρτία, συγκατέβη ἀπό τήν δόξαν τοῦ οὐρανοῦ στή πτωχεία καί τήν ἀδοξία τῆς γῆς. Ἔγινε πτωχός " πλούσιος ὤν " γιά νά γίνει ὁ φίλος, ὁ προστάτης, ὁ πατέρας τῶν πτωχῶν καί τῶν πονεμένων ὅλου τοῦ κόσμου, μοναδικόν τέλειον ὑπόδειγμα ἀγάπης καί φιλανθρωπίας.

Ὁ Χριστός, λοιπόν, εἶναι ἡ τέλεια ἀγάπη. Διῆλθε τήν ἐπί γῆς ζωήν Του " εὐεργετῶν καί ἰώμενος πάντας " (Πράξ. 10, 32) καί τρέφων πάντας, καί ἀνιστῶν τούς πάντας, " ἵνα ποιήσῃ ἡμᾶς συμμόρφους τῆς εἰκόνος τῆς δόξης αὐτοῦ " (Φιλιπ. 3, 21). Ἀγκαλιάζει τούς πτωχούς, τούς πεινασμένους, τούς γυμνητεύοντες, τούς κλαίοντες, τούς φιλακισμένους, τούς ξένους, τούς ἀρρώστους, τούς πονεμένους ἀνθρώπους. Ὅλους τούς ἀγκαλιάζει καί ὅλους τούς ἀγαπᾶ. Ὡραιότατα ὁ Ἱ. Χρυσόστομος γράφει ὅτι ὁ Χριστός λέγει στόν καθένα μας :

" Ἐγώ πατήρ,
Ἐγώ ἀδελφός,
Ἐγώ νυμφίος,
Ἐγώ οἰκία,
Ἐγώ τροφεύς,
Ἐγώ ἱμάτιον,
Ἐγώ ρίζα,
Ἐγώ θεμέλιος, πᾶν ὅπερ ἄν θέλῃς ἐγώ.
Μηδενός ἐν χρείᾳ καταστῇς.
Ἐγώ καί δουλεύσω.
Ἦλθον γάρ διακονῆσαι, οὐ διακονηθῆναι.
Ἐγώ καί φίλος καί μέλος καί κεφαλή
καί ἀδελφός καί ἀδελφή καί μήτηρ καί πάντα ἐγώ ".

Αὐτή, λοιπόν, τήν καινούργια πραγματικότητα, τήν ἐντολή τῆς ἀγάπης ἔφερε στόν κόσμο ὁ Χριστός μας. Γι' αὐτό καί ἵδρυσε τήν Ἐκκλησία Του, τό πανδοχεῖον τῆς ἀγάπης, τήν κοινωνία τῆς ἀγάπης, τό ἱερό καθίδρυμα τῆς ἀγάπης γιά τόν καθένα ἄνθρωπο, χωρίς κοσμικές ἤ κοινωνιολογικές ἤ ἰδεολογικές διακρίσεις. Αὐτό εἶναι καί τό βασικό γνώρισμα τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι συγχρόνως καί ὀρθοπραξία. Δέν πρέπει νά λησμονεῖται τό γεγονός ὅτι αὐτό πού ὀνομάζεται τώρα Κοινωνική Πρόνοια δέν εἶναι ἐφεύρημα τοῦ αἰώνα μας. Ἡ μέριμνα γιά τόν πλησίον δημιουργήθηκε στίς πρῶτες χριστιανικές κοινότητες τῶν Ἱεροσολύμων μετά τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ. Ἐκεῖ ἔγιναν τά πρῶτα συσσίτια, ὅπου ὑπηρετοῦσαν οἱ πρῶτοι ἑπτά δάκονοι, ἐκεῖ ξεκίνησε ἡ " λογία ", ὁ ἔρανος ἀγάπης καί ἐκεῖ ἐφαρμόσθηκε στήν πράξη ὁ θεῖος λόγος " ἀγαπᾶτε ἀλλήλους ".

Σήμερα ὅμως πού ἐψύγη ἡ ἀγάπη καί ἐπικρατεῖ στίς κοινωνίες μας τό μῖσος, ἡ κακία ἀλλά καί ἡ ἀδιαφορία γιά τόν διπλανό μας, οἱ πιστοί χριστιανοί δέν πρέπει νά ἀφήσουμε ὁ κόσμος νά ζήσει χωρίς ἀγάπη. Δέν ἐπιτρέπεται νά σκοτώσουμε τήν ἀγάπη. Δέν μπορεῖ νά ἀφήσουμε κλειδωμένες τίς καρδιές μας καί τόν Κύριο τῆς Ἀγάπης νά περιμένει ἀπέξω.

Ἀδελφοί μου,
Ὁ Χριστός μᾶς ἐρωτᾶ :

Θυμήθηκες τό ὀρφανό πού μένει στό διπλανό διαμέρισμα τῆς πολυκατοικίας σου ;

Πῆγες νά δεῖς στή φυλακή τόν κρατούμενο συνάνθρωπό σου ;

Πρόσφερες ἕνα ζεστό πιάτο φαγητό σ' αὐτούς πού δέν τὄχουν ;

Ἐπεσκέφθης τόν ἄρρωστο στό κρεβάτι τοῦ πόνου ;

Ἄνοιξες τήν ἱματιοθήκη σου νά δεῖς πόσα ροῦχα ἔχεις καί δέν εἶναι δικά σου ἀλλά ἀνήκουν σ' αὐτόν πού τά ἔχει ἀνάγκη ;

Ἔδωσες ἕνα χάδι ἀγάπης στόν παπποῦ καί στή γιαγιά στή Στέγη Γερόντων πού σέ περιμένουν ;

Ἀγκάλιασες τά παιδιά μέ τίς εἰδικές ἀνάγκες ;

Ἀναλογίστηκες τόν πολύτεκνο ἄνεργο πατέρα ;

Βρῆκες τούς ἀπογοητευμένους νέους καί τούς ἀπομονωμένους ἡλικιωμένους στή συνοικία σου ;

Θυμήθηκες ὅτι ὁ πτωχός τῆς γειτονιᾶς σου πεινάει γιά τά περισσεύματα τῆς τραπέζης σου ;

Ὁ Χριστός συνεχῶς ἐρωτᾶ. Τί θά Τοῦ ἀπαντήσουμε ἐμεῖς ;

Μέ τήν εὐκαιρία αὐτήν καλόν εἶναι νά ἔχετε γνῶσιν τῶν προγραμμάτων τῆς καθ' Ἡμᾶς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς, τά ὁποῖα τελοῦν ὑπό τήν ἐποπτείαν τοῦ Τομέα τῆς Φιλανθρωπικῆς Διακονίας καί εἰδικότερα σᾶς παρουσιάζω μερικούς χαρακτηριστικούς ἀριθμούς ἀπό τήν δραστηριότητα τῆς Χριστιανικῆς Ἀλληλεγγύης.

Τόν περασμένο χρόνο τό Γενικόν Φιλόπτωχον Ταμεῖον ἐξυπηρέτησε 8.150 περιπτώσεις εἴτε δι' ἐπιλύσεως τῶν παρουσιασθέντων προβλημάτων, εἴτε διά προωθήσεως εἰς διάφορες ὑπηρεσίες, εἴτε διά χρηματικῆς ἐνισχύσεως, ἡ ὁποία ἀνῆλθε στό χρηματικό ποσό τῶν 130.000.000 δρχ.

144 Ἐνοριακά Φιλόπτωχα Ταμεῖα ἐξυπηρέτησαν 68.300 περιπτώσεις μέ ἐτήσια δαπάνη ὕψους 1.450.000.000 δρχ.

65 Κέντρα Ἐνοριακῆς Ἀγάπης ἔδωσαν 2.290 μερίδες ἡμερησίως, 887.050 μερίδες ἐτησίως μέ ἐτήσια δαπάνη 1.010.000.000 δρχ.

15 Ἐνοριακές Στέγες Γερόντων φιλοξένησαν 332 μέ ἐτήσια δαπάνη 140.000.000 δρχ.

3 Ἐνοριακά συσσίτια λειτούργησαν μμέ 530 μερίδες ἡμερησίως, 158.000 μερίδες ἐτησίως καί ἐτήσια δαπάνη 180.000.000 δρχ.

2 Ἐνοριακοί Ξενῶνες γιά ἀστέγους λειτούργησαν μέ ἐτήσια δαπάνη 10.000.000 δρχ.

3 συμβεβλημμένα Ξενοδοχεῖα ὀλιγοημέρου φιλοξενίας ἐκτάκτων περιστατικῶν, ὅπου φιλοξενήθησαν 85 ἄτομα.

Ἀναφέρω ἐπίσης τά :

ΕΙΔΙΚΑ ΙΔΡΥΜΑΤΑ.

Τήν Στέγη Κατακοίτων Γερόντων μέ 44 γέροντες καί μέ ἐτήσια δαπάνη 133.029.741 δρχ.

Τό Κέντρο Ἀποκαταστάσεως Δυσπροσαρμόστων Ἀτόμων " ΔΑΜΑΡΙΣ " μέ 21 κορίτσια (νοητική ὑστέρηση) καί μέ ἐτήσια δαπάνη 60.000.000 δρχ.

Τούς Βρεφονηπιακούς Σταθμούς.

α) Ἁγ. Ἀναργύρων Ἀττικῆς (Βαφειαδάκειον). 156 βρέφη καί νήπια. 120.000.000 δρχ. ἐτήσια δαπάνη.

β) Ἁγ. Μαρίνης Ἡλιουπόλεως. 26 νήπια. 14.000.725 δρχ. ἐτήσια δαπάνη.

Τό Ἐκκλησιαστικόν Ὀρφανοτροφεῖον Βουλιαγμένης. 170.000.000 δρχ. ἐτήσια δαπάνη (15 παιδιά).

Τήν Ἐνίσχυση τῶν Κατασκηνώσεων παιδιῶν ἐξ Ἀλλοδαπῆς ὕψους 1.500.000 δρχ.

Πολλά βέβαια περισσότερα κάλλιστα μπορεῖτε νά βρεῖτε στό ΔΕΛΤΙΟΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΕΩΣ, τό ὁποῖον ἐκδίδεται πρός ἐνημέρωσιν συνεργατῶν καί ἐργατῶν τοῦ ἔργου τῆς Χριστιανικῆς Ἀλληλεγγύης μέ 10.000 τεύχη μηνιαίως.

Ἀγαπητοί μου,

Ὁ Ἔρανος Ἀγάπης τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν πού θά διεξαχθεῖ καί ἐφέτος ἀπό τίς 15 ἕως τίς 18 Δεκεμβρίου μπορεῖ καί πρέπει νά εἶναι τό ναί στό ἱερό αὐτό κάλεσμα τῆς ἀγάπης πρός τόν " πλησίον " μας. Τότε ὁ " πλησίον " θά ἔχει γίνει τό ὄχημα πού θά μᾶς φέρει πιό κοντά στόν Λυτρωτή μας, πιό κοντά στόν νηπιάσαντα γιά μᾶς Χριστό, πιό κοντά στήν αἰώνια καί ἄφθαρτη Ἀγάπη.


Μέ πατρικές εὐχές

Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ